Prezes jasno określił wymagania co do Pucharu Polski - nie zrobić wstydu, a najlepiej ogrywać młodzież, niech się uczą chopaki! Bez głupich kontuzji, liga jest dużo ważniejsza.
Skończyło się na 2 rundzie, co dla nikogo nie jest jakąś większą ujmą, następnym razem będzie lepiej!

Dzięki dbałości prezesa o najmłodszych adeptów piłki nożnej drużyny juniorskie wreszcie przynoszą upragnione sukcesy!
Podczas każdego meczu wypraszani zostają rodzice zawodników, w większości lokalni pijacy i menele dzięki czemu młodzież ma idealne warunki do rozwoju i przynosi to wymierne efekty!

Bardzo ciężki, wymagający, grający piłką przeciwnik trafił się w wyniku losowania o awans do wyższej klasy rozgrywkowej. Prezes pijący od rana, zawodnicy pilnowani przez ochronę 48 godzin przed meczem aby nikogo nie korciło ,,na kielona".
Mecz był bardzo wyrównany, na szczęście dzięki bramkom Kapuśniaka - zawodnika kupionego podczas kilkudniowej libacji alkoholowej od zaprzyjaźnionej drużyny z Gdańska - Harpaganie uzyskali upragniony awans! Prezes obiecał każdemu zawodnikowi z tej okazji po skrzynce wódki - tym razem sklepowej, z banderolą!
Prezes zagwarantował również delikatne wzmocnienia, jeszcze większe inwestycje w młodzież i rozbudowę stadionu - co by każdy mógł podziwiać swoją lokalną drużynę.
Ku chwale Harpagani!

Pierwsze miejsce w V lidze!
Na ostatni mecz ligowy zaproszona została cała lokalna społeczność - prezes jako znakomity gospodarz zagwarantował darmową kiełbaskę i piwo z lokalnego browaru (własnej piwnicy) dla każdego! Jak tu go nie kochać?
Kibice przez całą noc tańczyli i śpiewali na murawie ku chwale Harpaganów!
Zimny chów jaki zastosował prezes przyniósł wreszcie upragnione efekty.

Niestety jeden z najczarniejszych snów prezesa przerodził się w rzeczywistość - sezon jeszcze gorszy od poprzedniego stał się faktem.
Trybuny dały wyraz swojego niezadowolenia wbiegając z widłami i łopatkami tzw. saperkami po ostatnim gwizdku sędziego na boisko. Prezes z lekką zmarszczką na czole od nieustającego podnoszenia brwi zdziwienia w trakcie sezonu tylko przyglądał się całej sytuacji w spokoju, cóż mógł zrobić więcej. Tłum lokalnej społeczności postanowił rozpędzić całe towarzystwo.

Bardzo ciężki sezon, zawodnicy nie byli przyzwyczajeni do biegania za piłką na takiej intensywności jaką prezentowały drużyny przeciwne. Prawdę powiedziawszy, zawodnicy w ogóle nie byli przyzwyczajeni do biegania. Mimo usilnych starań - prawda była bolesna, V liga mistrzów to już nie są przelewki, zawodnicy są zwyczajnie zbyt słabi.
Prezes mimo swojego niezadowolenia przełknął gorzką pigułkę w postaci 0,2 De Luxe, i wrócił z głową podkuloną do szatni przy akompaniamencie gwizdów i krzyków lokalnej społeczności z trybun. ,,Do domu dziady ******!", oraz ,,pod sklep a nie na boisku chamy, my tu sami na trybunach wygramy!" to były jedne z delikatniejszych haseł jakie padały z trybun.

Bardzo prosta przeprawa, mimo alkoholowego eldorado i nieustającego przyjemnego zapachu alkoholu w szatni, zawodnicy stanęli na wysokości zadania i osiągnęli założony cel - awans do wyższej klasy rozgrywkowej! Prezes po ostatnim gwizdku sędziego - jak przystało na porządnego pracodawcę - otworzył zardzewiały bagażnik od swojego mercedesa sprintera i zaserwował zawodnikom oraz okolicznej społeczności nieograniczone zasoby domowego bimberku.
Tej nocy nikt nie zamierzał kłaść się spać...

Drużyna przyjęła zaszczytną nazwę - FC Harpagans, która ma nawiązywać do gryzienia trawy i walki o każdą piłkę, nawet kosztem kości przeciwników.
Do boju, Harpagany!